Little Jimmy (B) Blues - CD presentatie "Blues Rebel" Missy Sippy Gent (20-05-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy spotlight: Little Jimmy © Rootsville 2019

Het was weer even geleden dat we nog kaap hadden gezet naar Gent. Gezien Tiny Legs Tim het schitterende idee had gekregen om Little Jimmy uit te nodigen om zijn nieuwste album te komen voorstellen, vertrokken we goedgemutst richting Missy sippy.

“The Original Belgian Blues Tiger” ofte Little Jimmy aka Don Croissant aka Marc Claeys stelt zijn nieuw album voor. Dit jaar wordt hij 75, viert hij zijn 60 jarige bestaan als muzikant en brengt hij zijn nieuwe album ‘Blues Rebel’ uit. You got to know this guy! Bluescoryfee Roland Van Campenhout was begin jaren 60 eerste getuige van een optreden van Little Jimmy vooraleer hij zelf muziek begon te maken. Het klopt dat Little Jimmy een pionier pur sang is. Als één van de eerste Vlamingen leerde hij overzeese muziek kennen. In ’58 kocht hij een elektrische gitaar en anno ’66 speelde hij in Schaarbeek in het voorprogramma van The Rolling Stones, wat toch wat wil zeggen. Muziek is voor Little Jimmy een way of life waarbij bezieling centraal staat. De pasteibakkerszoon uit Ledeberg die nu al jaren in Brussel woont, heeft eerder een rebels karakter en voert al decennia een muzikale koers op zijn geheel eigen wijze. De titel van zijn plaat is dus zeker en vast niet slecht gekozen.

Ik had gelukkig een plaats kunnen vinden op de eerste rij want de kleine juke joint aan de Leie raakte al goed gevuld. Veel vrienden en kennissen van Jimmy hadden de “lange” tocht gemaakt naar de Missy Sippy om hun local hero een hart onder de riem te steken. Jimmy was niet alleen gekomen zagen we, want het podium stond vol en in de loop van de avond zouden Frederik Van Den Berghe (drums), Luis Marquez (alt sax en harp), Jasper De Greve (Baritone sax), Toon Derison (African drums), Gust (accordeon) en Johanna (vocals) hem her en der vervoegen.

Zo opende hij de avond samen met Toon die het ritme aangaf bij ‘Going Down South’ en ‘Dog Me Around’. Hier waren de vochtige velden van de Missy Sippy al voelbaar. Toon verdween en werd vervangen door Frederik op drums voor ‘Dreaming ‘bout Bo’ en Bo dat is dus Bo Diddley. Jimmy kreeg het dan zo ver dat iedereen op het einde duchtig begon mee te fluiten. Hij heeft een soort nonchalance in zich waarvan men denkt dat hij zomaar iets uit zijn mouw schudt, maar niets is minder waar. De man weet degelijk waar hij mee bezig is en weet op zijn eigenste manier het publiek op zijn hand te krijgen.

Met ‘I Had A Friend’ bracht Jimmy een hommage aan een overleden vriend, volgens wij eruit verstonden Chris Whitley, vader van Trixie. Volgde hierna de titelsong van de plaat: ‘Blues Rebel’. Eigenlijk een soort autobiografisch nummer, want Jimmy was, en is nog steeds een bluesrebel. Hiervoor kwam de voltallige band op en konden we volop genieten van de warme saxklanken van Jasper en Luis , die ook liet zien dat hij een volwaardige virtuoos is op de Mississippi saxofoon.  ‘Het gospelachtig klinkende ‘Where You There’ is op het album een heel klein stukje en wat mij betreft één van mijn favo’s. Het werd hier ook gebracht door Johanna, maar jammer genoeg vond ik het een beetje de mist ingaan door de zenuwachtigheid van Johanna. Niet getreurd, want Jimmy serveerde een ‘Blues Before Sunrise’ van Leroy Carr, enkel met begeleiding van Gust op de accordeon. Schitterend werk. Voor de pauze nog een aantal songs met de volledige band, met ‘Jungle King’ waanden we ons in één of andere tropisch woud en het instrumentaaltje ‘Spic ’n Span’ sloot op aangename manier het eerste gedeelte af. Hiermee hadden we op zo’n twee nummers na de hele plaat gehoord.

Jimmy maakte dan tijd voor een babbeltje hier en daar en werd druk gesoliciteerd voor de verkoop van zijn album. Het tweede gedeelte volgde algauw, maar bleek eerder een uitgesponnen “encore”-moment te zijn  met een vijftal nummers. Zo kregen we Jimmy’s special version van Willie Dixon’s ‘Backdoor Man’, Howlin Wolf’s ‘Smokestack Lightnin’ en een stevige boogie na. Op algemene aanvraag van Tiny Legs Tim werd nog ‘Skipzipp’ of zoiets uit de kast behaald (God weet hoe dat wordt geschreven) waarna de lichten werden gedimd en Jimmy afsloot met ‘Can’t Help Falling In Love’ van Elvis. Hiermee viel het doek over deze meer dan geslaagde cd voorstelling.

Ik heb er enorm van genoten. Stappen gaat wat moeilijker maar gitaarspelen, zingen en het publiek entertainen, is iets van Little Jimmy alvast nog geen moeite mee heeft. Het betere werk mijn gedacht. Ik zou zeggen gaat deze hedendaagse “Blues Rebel” bekijken als hij in jouw buurt is en schaf je het album aan, je zal daar geen seconde spijt van hebben. (Marcel)